Η αιτιολογία είναι η αστάθεια στη Μέση Ανατολή και η επιτακτική ανάγκη "το Ισραήλ να μην φοβάται τις ανακατατάξεις". Ωστόσο, ο Μπαράκ επιβεβαίωσε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση φοβάται ότι η νέα ηγεσία της Αιγύπτου μπορεί και να ακυρώσει στην πράξη τη Συνθήκη Ειρήνης του 1979 η οποία και έβαλε τέλος στη χρόνια αντιπαλότητα Αιγύπτου-Ισραήλ. Εξάλλου, κατά τους Ισραηλινούς, το Ιράν και η Συρία δεν πρόκειται να επηρεαστούν από το κύμα της πολιτικής αλλαγής στον αραβικό κόσμο διότι τα καθεστώτα των δύο χωρών δείχνουν αρκετά ισχυρά και ανθεκτικά σε πολιτικούς και κοινωνικούς όρους. Δεν αποκλείεται μάλιστα, υποστηρίζει ο Μπαράκ, το Ιράν να χρησιμοποιήσει την παρούσα αστάθεια προκειμένου να επεκτείνει τη ριζοσπαστική ισλαμιστική του ατζέντα.
Το Ισραήλ ξοδεύει περίπου το 9% του ΑΕΠ του σε εξοπλισμούς και απολαμβάνει απρόσκοπτα την άμεση οικονομική υποστήριξη των ΗΠΑ, με την μορφή αμυντικών συστημάτων. Για το 2011, ο ισραηλινός προϋπολογισμός προβλέπει 17 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμυντικές δαπάνες από τα οποία τα 3 δις είναι αμερικανική βοήθεια. Η στρατιωτική βοήθεια δεν αναμένεται να διακοπεί για τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με το μνημόνιο κατανόησης του 2007 το Ισραηλινό κράτος προβλέπεται να λαμβάνει 3 δις δολάρια το χρόνο μέχρι και το 2018.
Κατά τα φαινόμενα, η Ισραηλινή ηγεσία κρίνει (μάλλον όχι άδικα) ότι αυτό δεν είναι αρκετό κι ένα πρόσθετο "πακέτο" βοήθειας 20 δις είναι απαραίτητο, ειδικά αν κανείς αναλογιστεί ότι το Ισραήλ εξυπηρετεί τα αμερικανικά γεωστρατηγικά συμφέροντα σε μια από τις πλέον ασταθείς περιοχές της υφηλίου.
Αυτή είναι, τουλάχιστον, η πεποίθηση των περισσότερων Αμερικανών κόνγκρεσμεν οι οποίοι έχουν προστατεύσει ως κόρην οφθαλμού την πολιτική ενίσχυσης του Ισραήλ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου