Ακριβός ο Πόλεμος... και τελειώνουν και οι Tomahawk του Βρετανικού ναυτικού

Οι επιχειρήσεις στη Λιβύη κοστίζουν περίπου 28.5 εκατομμύρια λίρες (32,5 εκατ. ευρώ) τη μέρα για τον Βρετανό  φορολογούμενο, όπως υπολόγισαν οι αναλυτές της Daily Telegraph. Αυτό το ποσό προκύπτει παρόλο που χερσαίες επιχειρήσεις δεν πραγματοποιούνται και οι βρετανικές δυνάμεις δεν σηκώνουν μόνες του το βάρος των επιχειρήσεων.
Το ημερήσιο κόστος των επιχειρήσεων τεσσάρων Tornado GR4 και τριών Eurofighter Typhoon είναι περίπου 3,216,000 λίρες (3.68 εκατ ευρώ)! Το κόστος ανά ώρα του Tornado είναι περίπου 33,000 λίρες (38 χιλιάδες ευρώ) ενώ το Eurofighter είναι περισσότερο "αλμυρό" με ένα κόστος που αγγίζει τις... 80,000 λίρες (91 χιλιάδες ευρώ) την ώρα!!!!

Με τέτοια ποσά είναι αμφίβολο αν η Μεγάλη Βρετανία θα μπορέσει να συντηρήσει τη δράση της πάνω από τη Λιβύη για μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά αν συνυπολογιστεί ότι ακόμα και τα πυραυλικά συστήματα που χρησιμοποιούνται είναι εξαιρετικά ακριβά. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία,  κάθε Storm Shadow κοστίζει περίπου 1.2 εκατομμύρια λίρες (1.38 εκατ ευρώ) και κάθε Tomahawk 800,000 (915 χιλιάδες ευρώ).

Εκείνο που ανησυχεί το βρετανικό ναυτικό βέβαια είναι ότι όση αποφασιστικότητα κι αν επιδείξει η βρετανική  κυβέρνηση, η συνέχιση των επιχειρήσεων θα είναι αμφίβολη εφόσον τα σκάφη μείνουν χωρίς πυρομαχικά! Βρετανοί αναλυτές υπολογίζουν ότι το Βρετανικό ναυτικό έχει ήδη χρησιμοποιήσει τους 20 από του 64 πυραύλους Tomahawk που διαθέτει στο οπλοστάσιό του ενώ η διαθεσιμότητα του όπλου είναι έτσι κι αλλιώς χαμηλή αυτή την περίοδο διότι σημαντικός αριθμός συστημάτων είναι σε φάση συντήρησης ή επισκευής. Οι Tomahawk που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι στιγμής εξαπολύθηκαν από το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο Triumph, κλάσης Trafalgar το οποίο παραμένει πλησίον των Λιβυκών παραλίων. Το ζήτημα, το οποίο κατά τους Βρετανούς δημοσιογράφους μπορεί να αγγίξει και τα όρια της "ξεφτίλας" καταδεικνύει πόσο δύσκολες είναι τέτοιου είδους επιχειρήσεις σε καιρό οικονομικής στενότητας ακόμα και για μια μεγάλη δύναμη (αλλά όχι υπερδύναμη). Δεν αποκλείεται οι Βρετανοί να "δανειστούν" Tomahawk από τους Αμερικανούς, αλλά αυτό είναι ένα ενδεχόμενο που το Βασιλικό Ναυτικό θέλει οπωσδήποτε να αποφύγει.

Κατάσταση αυτή αποκαλύπτει, πέραν των άλλων, ότι αν ο Καντάφι μετατρέψει την παρούσα σύγκρουση σε μια μάχη φθοράς (attrition) τότε είναι πιθανό να βγει ακόμα και νικητής (σε πολιτικούς όρους), αφού τα μέλη της πολυεθνικής δύναμης δεν φαίνονται ικανά να στηρίξουν επιχειρήσεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, η υπερδύναμη φαίνεται ότι δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε βάθος ενώ οι χερσαίες δυνάμεις του Καντάφι θα συνεχίσουν να προελαύνουν, έστω και υπό πίεση.

Κάποτε το βρετανικό ναυτικό ήταν το καμάρι του στέμματος και το μέσο διατήρησης και επέκτασης μιας αυτοκρατορίας. Σήμερα είναι η σκιά του εαυτού του και σε στρατηγικού όρους έχει υποβαθμιστεί τόσο ώστε να έχει αξία αποκλειστικά στο πλαίσιο μια πολυεθνικής δύναμης, η οποία μάλιστα θα έχει και στοιχεία "burden-sharing" συμμαχίας. Γι' αυτό και οι Βρετανοί θα πιέσουν αφόρητα τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ ώστε να κινητοποιηθούν στο ζήτημα της Λιβύης. Γιατί οι βρετανικές τσέπες είναι άδειες, και θα αργήσουν να γεμίσουν.