Ενώ εκπονούν σχέδιο διπλωματικής λύσης, οι εξελίξεις στο έδαφος αφήνουν περιθώριο για δεύτερες σκέψεις.
Κάποιες προωθήσεις των εξεγερμένων σε σημαντικές πόλεις της Λιβύης οδήγησαν πολλά μέλη της συμμαχίας των χωρών που επιβάλλουν τη Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων να σκεφτούν αυτό που το «defencepoint.gr» ανέφερε σε ανάλυσή του τις προηγούμενες ημέρες: Το πρότυπο του Αφγανιστάν, όπου η αεροπορική κάλυψη έδωσε τη δυνατότητα στις δυνάμεις της Βόρειας Συμμαχίας να κατισχύσουν των Ταλιμπάν και να εισέλθουν θριαμβευτές στην Καμπούλ.
Εν ολίγοις, πολλοί έχουν οδηγηθεί στο να πιστέψουν ότι η αεροπορική «ομπρέλα» που θα καθηλώνει τις δυνάμεις του Καντάφι και θα δίνει την ευκαιρία προελάσεων στους αντικαθεστωτικούς, ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι.
Ωστόσο, ο Νικολά Σαρκοζί, σε συνεργασία με τον Βρετανό ομόλογό του Ντέιβιντ Κάμερον, αναμένεται να παρουσιάσουν σχέδιο διπλωματικής διευθέτησης της κρίσης, πριν την προγραμματισμένη διεθνή διάσκεψη για το θέμα της Λιβύης, η οποία είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί στις 29 Μαρτίου στο Λονδίνο.
Η κατάθεση ενός τέτοιου σχεδίου αφενός αποτελεί την πρώτη ουσιαστική κίνηση αναζήτησης διεξόδου από το σημερινό αδιέξοδο. Και λέμε αδιέξοδο όχι από στρατιωτικής απόψεως, αλλά λόγω του διχασμού που η υπόθεση της Λιβύης έχει προκαλέσει στους κόλπους του ΝΑΤΟ, παρά την ανάληψη του επιχειρησιακού ελέγχου από το ΝΑΤΟ. Για το λόγο αυτό οι Σαρκοζί και Κάμερον δηλώνουν ότι ευελπιστούν πως με το σχέδιο θα συνταχθεί και η Γερμανία, η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης η οποία έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως από τους χειρισμούς Γάλλων και Βρετανών.
Είναι όμως αδιέξοδο και από οικονομικής απόψεως αφού το κόστος που συνεπάγεται κάθε μέρα επιχειρήσεων αποτελεί τρομακτική επιβάρυνση στους ήδη πιεσμένους – εν μέσω οικονομικής κρίης – προϋπολογισμούς των χωρών.
Τα προβλήματα για όσους εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη στρατιωτική διευθέτηση της κατάστασης είναι δύο: Αφενός το ότι η στρατηγική τους δεν πρόκειται να δουλέψει εάν οι δυνάμεις του Καντάφι κατορθώσουν να αποκτήσουν επαφή με τους αντικαθεστωτικούς. Διότι αυτό που παραλείπουν να αναφέρουν οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, είναι ότι η όποια προέλαση των αντικαθεστωτικών έχει πραγματοποιηθεί όχι μετά από κάποια σοβαρή σύγκρουση με τις δυνάμεις του Καντάφι, αλλά λόγω της προστασίας που τους παρέχουν οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις.
Όπως όμως αναφέραμε, η σύγκρουση εντός αστικού περιβάλλοντος είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση, κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται απλώς θα αντιμετωπίσει απρόβλεπτες – γι’ αυτόν – καταστάσεις οι οποίες θα ανατρέψουν τους ουτοπικούς επιχειρησιακούς του σχεδιασμούς.
Αφετέρου, θα χρεωθούν την απώλεια της σημαντικής ευκαιρίας να προχωρήσουν στη διπλωματική διευθέτηση της υπόθεσης, τη στιγμή που ο αντίπαλός τους βρίσκεται σε δύσκολη από στρατιωτικής άποψης θέση. Άρα, το κίνητρό του να συμβιβαστεί και να είναι πιο δεκτικός σε όσα θα τεθούν ως όροι από τη διεθνή συμμαχία και τους αντικαθεστωτικούς είναι ισχυρό, κάτι που θα αναστραφεί εάν παρουσιαστεί αδυναμία των αντιπάλων του να επιβάλλουν στρατιωτικά τετελεσμένα.
Αυτό που θα μπορούσε να ανατρέψει τον παραπάνω συλλογισμό είναι το ενδεχόμενο σταδιακής απώλειας του ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων της Λιβύης από τον Καντάφι. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στρατηγό στην απόφαση να επιχειρήσει να λύσει τον «γόρδιο δεσμό» και γιατί όχι, να σώσει πάνω από όλα τον εαυτό του, εξασφαλίζοντας ενδεχομένως και ρόλο στην επόμενη ημέρα της χώρας.
Εξάλλου, οι πληροφορίες που θέλουν την οικογένειας Καντάφι να συζητά το ενδεχόμενο εγκατάλειψης της Λιβύης για κάποια χώρα του εξωτερικού, υπό την προϋπόθεση ότι θα δοθούν εγγυήσεις μη δίωξης και φυσικά πρόσβαση σε ένα σοβαρό μέρος της οικογενειακής (λέμε τώρα…) περιουσίας, μπορεί να αληθεύουν, μπορεί όμως και να αποτελούν επιχείρηση παραπληροφόρησης με σκοπό την απαξίωση του Καντάφι στα μάτια των Λίβυων, προσδοκώντας το να κινηθούν εναντίον του αυτοί που σήμερα τον υποστηρίζουν.
Ακόμη όμως κι εάν αυτό δεν θα πετύχει και μόνον το ενδεχόμενο να συμβεί, είναι πιθανό να κάνει τον Καντάφι να μην αντιμετωπίσει αρνητικά το ενδεχόμενο εγκατάλειψης της χώρας, φέρνοντας πιο κοντά τη λύση που επιθυμεί η διεθνής συμμαχία.
Στο πλαίσιο αυτό, η είδηση που κυκλοφόρησε ότι δυνάμεις της Αλ Κάιντα στην περιοχή έχουν κατορθώσει να αποσπάσουν από τις αποθήκες οπλισμούς των λιβυκών Ενόπλων Δυνάμεων σημαντικό αριθμό αντιαεροπορικών συστημάτων είναι πράγματι εφιαλτική. Πρόκειται για μια ακόμη επιβεβαίωση όσων υποστήριζε ο Καντάφι και ο διάδοχος και γιος του, Σάιφ Αλ Ισλάμ σε δημόσιες παρεμβάσεις στα δυτικά ΜΜΕ ή σε ομιλίες στη Λιβύη, ότι η δράση της Αλ Κάιντα στη Βόρεια Αφρική αποτελεί ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα και πως η απομάκρυνσή του από την εξουσία θα ευνοήσει την περαιτέρω ανάπτυξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας.
Θυμίζουμε, ότι η British Airways πρόσθεσε τουλάχιστον μία ώρα επιπλέον ταξιδιού στο δρομολόγιο από το Λονδίνο στο Ισλαμαμπάντ, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, όταν οι υπηρεσίες πληροφοριών προειδοποίησαν ότι ισλαμιστές που διέθεταν αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger σκόπευαν να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον πτήσεων πολιτικών αεροσκαφών. Και πολλά όρη στην περιοχή έχουν πάνω από 6.000 μέτρα υψόμετρο, άρα η επίθεση δεν θα χρειαζόταν καν να γίνει… από τα πεδινά.
Τώρα, είναι πιθανό τέτοιο πρόβλημα να αντιμετωπιστεί τα επόμενα χρόνια στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής, ενώ η απειλή θα αφορά και πτήσεις που θα χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο πάνω από τη Μεσόγειο. Κι εάν τα ύψη στα οποία πετούν τα αεροσκάφη που έρχονται π.χ. από τις Ηνωμένες Πολιτείες τα προστατεύουν, ο κίνδυνος που θα αντιμετωπίζουν πολιτικά αεροσκάφη που απογειώνονται από αεροδρόμια μεγάλων πόλεων της Βόρειας Αφρικής θα είναι τεράστιος.
Εκτός κι αν κάποιοι το δουν ως θετική εξέλιξη λόγω της αγοράς που θα ανθήσει, αυτής των συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου – αυτοπροστασίας… Αστειευμένοι το είπαμε…
Εν ολίγοις, πολλοί έχουν οδηγηθεί στο να πιστέψουν ότι η αεροπορική «ομπρέλα» που θα καθηλώνει τις δυνάμεις του Καντάφι και θα δίνει την ευκαιρία προελάσεων στους αντικαθεστωτικούς, ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι.
Ωστόσο, ο Νικολά Σαρκοζί, σε συνεργασία με τον Βρετανό ομόλογό του Ντέιβιντ Κάμερον, αναμένεται να παρουσιάσουν σχέδιο διπλωματικής διευθέτησης της κρίσης, πριν την προγραμματισμένη διεθνή διάσκεψη για το θέμα της Λιβύης, η οποία είναι προγραμματισμένη να διεξαχθεί στις 29 Μαρτίου στο Λονδίνο.
Η κατάθεση ενός τέτοιου σχεδίου αφενός αποτελεί την πρώτη ουσιαστική κίνηση αναζήτησης διεξόδου από το σημερινό αδιέξοδο. Και λέμε αδιέξοδο όχι από στρατιωτικής απόψεως, αλλά λόγω του διχασμού που η υπόθεση της Λιβύης έχει προκαλέσει στους κόλπους του ΝΑΤΟ, παρά την ανάληψη του επιχειρησιακού ελέγχου από το ΝΑΤΟ. Για το λόγο αυτό οι Σαρκοζί και Κάμερον δηλώνουν ότι ευελπιστούν πως με το σχέδιο θα συνταχθεί και η Γερμανία, η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης η οποία έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως από τους χειρισμούς Γάλλων και Βρετανών.
Είναι όμως αδιέξοδο και από οικονομικής απόψεως αφού το κόστος που συνεπάγεται κάθε μέρα επιχειρήσεων αποτελεί τρομακτική επιβάρυνση στους ήδη πιεσμένους – εν μέσω οικονομικής κρίης – προϋπολογισμούς των χωρών.
Τα προβλήματα για όσους εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη στρατιωτική διευθέτηση της κατάστασης είναι δύο: Αφενός το ότι η στρατηγική τους δεν πρόκειται να δουλέψει εάν οι δυνάμεις του Καντάφι κατορθώσουν να αποκτήσουν επαφή με τους αντικαθεστωτικούς. Διότι αυτό που παραλείπουν να αναφέρουν οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, είναι ότι η όποια προέλαση των αντικαθεστωτικών έχει πραγματοποιηθεί όχι μετά από κάποια σοβαρή σύγκρουση με τις δυνάμεις του Καντάφι, αλλά λόγω της προστασίας που τους παρέχουν οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις.
Όπως όμως αναφέραμε, η σύγκρουση εντός αστικού περιβάλλοντος είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση, κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται απλώς θα αντιμετωπίσει απρόβλεπτες – γι’ αυτόν – καταστάσεις οι οποίες θα ανατρέψουν τους ουτοπικούς επιχειρησιακούς του σχεδιασμούς.
Αφετέρου, θα χρεωθούν την απώλεια της σημαντικής ευκαιρίας να προχωρήσουν στη διπλωματική διευθέτηση της υπόθεσης, τη στιγμή που ο αντίπαλός τους βρίσκεται σε δύσκολη από στρατιωτικής άποψης θέση. Άρα, το κίνητρό του να συμβιβαστεί και να είναι πιο δεκτικός σε όσα θα τεθούν ως όροι από τη διεθνή συμμαχία και τους αντικαθεστωτικούς είναι ισχυρό, κάτι που θα αναστραφεί εάν παρουσιαστεί αδυναμία των αντιπάλων του να επιβάλλουν στρατιωτικά τετελεσμένα.
Αυτό που θα μπορούσε να ανατρέψει τον παραπάνω συλλογισμό είναι το ενδεχόμενο σταδιακής απώλειας του ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων της Λιβύης από τον Καντάφι. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στρατηγό στην απόφαση να επιχειρήσει να λύσει τον «γόρδιο δεσμό» και γιατί όχι, να σώσει πάνω από όλα τον εαυτό του, εξασφαλίζοντας ενδεχομένως και ρόλο στην επόμενη ημέρα της χώρας.
Εξάλλου, οι πληροφορίες που θέλουν την οικογένειας Καντάφι να συζητά το ενδεχόμενο εγκατάλειψης της Λιβύης για κάποια χώρα του εξωτερικού, υπό την προϋπόθεση ότι θα δοθούν εγγυήσεις μη δίωξης και φυσικά πρόσβαση σε ένα σοβαρό μέρος της οικογενειακής (λέμε τώρα…) περιουσίας, μπορεί να αληθεύουν, μπορεί όμως και να αποτελούν επιχείρηση παραπληροφόρησης με σκοπό την απαξίωση του Καντάφι στα μάτια των Λίβυων, προσδοκώντας το να κινηθούν εναντίον του αυτοί που σήμερα τον υποστηρίζουν.
Ακόμη όμως κι εάν αυτό δεν θα πετύχει και μόνον το ενδεχόμενο να συμβεί, είναι πιθανό να κάνει τον Καντάφι να μην αντιμετωπίσει αρνητικά το ενδεχόμενο εγκατάλειψης της χώρας, φέρνοντας πιο κοντά τη λύση που επιθυμεί η διεθνής συμμαχία.
Στο πλαίσιο αυτό, η είδηση που κυκλοφόρησε ότι δυνάμεις της Αλ Κάιντα στην περιοχή έχουν κατορθώσει να αποσπάσουν από τις αποθήκες οπλισμούς των λιβυκών Ενόπλων Δυνάμεων σημαντικό αριθμό αντιαεροπορικών συστημάτων είναι πράγματι εφιαλτική. Πρόκειται για μια ακόμη επιβεβαίωση όσων υποστήριζε ο Καντάφι και ο διάδοχος και γιος του, Σάιφ Αλ Ισλάμ σε δημόσιες παρεμβάσεις στα δυτικά ΜΜΕ ή σε ομιλίες στη Λιβύη, ότι η δράση της Αλ Κάιντα στη Βόρεια Αφρική αποτελεί ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα και πως η απομάκρυνσή του από την εξουσία θα ευνοήσει την περαιτέρω ανάπτυξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας.
Θυμίζουμε, ότι η British Airways πρόσθεσε τουλάχιστον μία ώρα επιπλέον ταξιδιού στο δρομολόγιο από το Λονδίνο στο Ισλαμαμπάντ, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, όταν οι υπηρεσίες πληροφοριών προειδοποίησαν ότι ισλαμιστές που διέθεταν αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger σκόπευαν να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον πτήσεων πολιτικών αεροσκαφών. Και πολλά όρη στην περιοχή έχουν πάνω από 6.000 μέτρα υψόμετρο, άρα η επίθεση δεν θα χρειαζόταν καν να γίνει… από τα πεδινά.
Τώρα, είναι πιθανό τέτοιο πρόβλημα να αντιμετωπιστεί τα επόμενα χρόνια στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής, ενώ η απειλή θα αφορά και πτήσεις που θα χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο πάνω από τη Μεσόγειο. Κι εάν τα ύψη στα οποία πετούν τα αεροσκάφη που έρχονται π.χ. από τις Ηνωμένες Πολιτείες τα προστατεύουν, ο κίνδυνος που θα αντιμετωπίζουν πολιτικά αεροσκάφη που απογειώνονται από αεροδρόμια μεγάλων πόλεων της Βόρειας Αφρικής θα είναι τεράστιος.
Εκτός κι αν κάποιοι το δουν ως θετική εξέλιξη λόγω της αγοράς που θα ανθήσει, αυτής των συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου – αυτοπροστασίας… Αστειευμένοι το είπαμε…
Πηγή:
www.defencepoint.gr
